جراحی پلاستیک انجام دادن لزوماً به معنای به دست آوردن نتایج چشمگیر نیست. امروزه جراحی پلاستیک بیشتر از همیشه در دسترس است، اما پزشکان کم تجربه و افرادی بدون صلاحیت و تجربه کافی نیز در زمینه جراحی پلاستیک فعالیت می کنند. وقتی صحبت از…
جراحی پلاستیک لزوماً به معنای دستیابی به نتایج چشمگیر نیست. امروزه جراحی پلاستیک از همیشه در دسترس‌تر است، اما پزشکان بی‌تجربه و افرادی بدون صلاحیت و تجربه کافی نیز در این زمینه فعالیت می‌کنند. در مورد سینه‌ها، حتی پس از جراحی پلاستیک نیز ممکن است افتادگی ایجاد شود. چگونه این اتفاق ممکن است؟ چندین علت برای این امر وجود دارد، از جمله:
– بزرگ کردن سینه با ایمپلنت‌هایی که برای آناتومی بیمار خیلی بزرگ هستند انجام شده است.
در مورد اندازه ایمپلنت‌ها، تجربه جراح بسیار ارزشمند است. بیمارانی هستند که می‌خواهند تا حد ممکن سینه‌های بزرگی داشته باشند، اما خطرات و عوارض استفاده از ایمپلنت‌های سینه که برای بدنشان خیلی بزرگ هستند را درک نمی‌کنند. به همین دلیل است که بیمار همیشه باید توصیه‌های جراح پلاستیک را در مورد انتخاب ایمپلنت مناسب دنبال کند. و به همین دلیل است که تجربه جراح پلاستیک بسیار مهم است. یک جراح با تجربه فراوان می‌تواند به بیمار کمک کند تا بدون به خطر انداختن سلامتی و ظاهر سینه‌ها، نتیجه خوبی بگیرد. هنگامی که ایمپلنت‌ها خیلی بزرگ هستند، به محض نرم شدن و افتادن ایمپلنت‌ها، سینه‌ها ممکن است شل شوند و این نتیجه‌ای از نظر زیبایی‌شناسی مطلوب نیست.
– بزرگ کردن سینه روی بیماری با سینه‌های شل انجام شده است.
بسیاری از بیمارانی که با تمایل به بزرگ کردن سینه به جراح پلاستیک مراجعه می‌کنند، در واقع به لیفت سینه نیاز دارند. یک جراح پلاستیک باتجربه به راحتی پتوز پستان را که با شلی سینه‌ها مشخص می‌شود تشخیص می‌دهد و به بیمار توصیه می‌کند که ماستوپکسی با ایمپلنت انجام دهد. این بدان معناست که روش بهینه در این مورد، لیفت سینه است که در طی آن می‌توان از همان برش‌های مورد نیاز برای لیفت سینه، ایمپلنت‌ها را نیز قرار داد. لیفت سینه شامل مجدداً به مرکز قرار دادن غده پستانی و برداشتن پوست اضافی موجود در سینه‌ها است. هنگامی که لیفت سینه را با ایمپلنت ترکیب می‌کنیم، سینه‌های سفت و محکمی به دست می‌آوریم که روی دیواره قفسه سینه بالا آمده‌اند و حجم بهتری نیز دارند. هنگامی که بزرگ کردن سینه بدون اصلاح اولیه پتوز پستان روی بیمارانی با سینه‌های شل انجام می‌شود، به دلیل افزایش حجم سینه‌ها، شلی سینه‌ها پس از عمل بیشتر می‌شود.
– بزرگ کردن سینه با استفاده از برش ترانس‌آگزیلاری انجام شده است.
از برش ترانس‌آگزیلاری می‌توان در حین بزرگ کردن سینه برای قرار دادن ایمپلنت‌ها استفاده کرد؛ با این حال، این بهترین روش توصیه‌شده نیست. به این روش “روش کور” گفته می‌شود زیرا جراح پلاستیک هنگام استفاده از روش ترانس‌آگزیلاری دید محدودی دارد. همچنین، این روش اجازه اصلاح پتوز پستان جزئی را مانند برش پری‌آئولار نمی‌دهد، از این رو می‌تواند بعداً منجر به شلی سینه‌ها شود.